«Ես ստորագրելու եմ մի փաստաթուղթ, որի համար դավաճան կհռչակվեմ, բայց որով կամրագրեմ 29.800 քկմ ՀՀ տարածքը»:
«Պատերազմը կարող էր նաև չլինել, և կունենայինք նույն ելքերը, բայց էդ դեպքում ես դավաճան կհռչակվեի»:
«Իմ սխալն է եղել, որ 2018-ին չեմ ասել, որ Արցախը պիտի լինի Ադրբեջանի կազմում»:
«Ես ապազգային տարր եմ»:
«Խաղաղության պայմանագիրը ավելի է լինելու, քան ցանկացած ՀՀ ներքին օրենսդրություն»…
…ու հազարավոր նման հակապետական և հակահանրային մտավոր արտանետումներ:
Ուզում եմ հասկանալ՝ այսօրվա զառանցանքն ինչո՞վ է ավել այս հակապետական և հակահայ հայտարարություններից, սրբազան վիրավորելը ավելի՞ն է, քան պետություն հանձնելը, կամ ՀԱԵ-ն նո՞ր է թիրախավորված: 2018-ից Եկեղեցին ու Բանակը թիվ մեկ թիրախներն են, անարգում ու նվաստացնում են ամեն առիթով, ի՞նչն է նոր: Ոչինչը:
Նոր չէ նաև ընդդիմությանը նիկոլի սցենարով ակտիվացնելն ու պասիվացնելը:
Ուզում ե՞ք հաղթել, սկսեք սառը դատել ու, առավել ևս, չտրվել նրա խաղին:
Ուզում ե՞ք հաղթել, դուրս եկեք անձնապաշտության դաշտից և անցեք ցանկացածի վրայով, ում անձը նիկոլին մի թեթև առիթ է տալիս «լինել ճիշտ», իսկ հային ստիպում է հերթական անգամ սխալվել ու պարտվել:
Էլիզա Առաքելյան